Γιατί δεν πρέπει να υποκύψουμε σε όσους μας υπόσχονται μεγάλη απώλεια βάρους σε μικρό χρονικό διάστημα.

• Οι περισσότερες δίαιτες, είτε αυτές που δίνονται από μη ειδικούς(άτομα τα οποία δεν είναι πτυχιούχοι Διαιτολόγοι-Διατροφολόγοι), είτε αυτές που πολυδιαφημίζονται στα περιοδικά και τα media είναι αναποτελεσματικές και έχουν βραχυχρόνια αποτελέσματα.
• Δεν χάνουμε «πέντε κιλά σε δέκα μέρες», όπως διαφημίζουν τα διάφορα ινστιτούτα και οι δίαιτες που δημοσιεύουν τα γυναικεία περιοδικά. Ο οργανισμός πρέπει να χάσει 2-4 κιλά το πολύ τον μήνα σύμφωνα με τις συστάσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγέιας(WHO). Τα περισσότερα είναι δυστυχώς μύες και νερό. Από το πόσους μύες έχουμε στο σώμα μας εξαρτάται τι καύσεις κάνουμε. Μπορεί δύο άνθρωποι της ίδιας ηλικίας, ίδιου ύψους και ίδιου βάρους να κάνουν διαφορετικές καύσεις. Οπότε ας μη μυθοποιούμε τη ζυγαριά.
• Η μόνη δίαιτα που αποδίδει μέχρι τις μέρες μας είναι μία δίαιτα εξατομικευμένη και ισορροπημένη, στα πρότυπα της Μεσογειακής Διατροφής, συνδυασμένη πάντοτε με σωματική δραστηριότητα. Είναι ξεχωριστή για κάθε άνθρωπο και ορθά δομημένη από έναν πτυχιούχο Διαιτολόγο-Διατροφολόγο και όχι από από κάποιο περιοδικό ή κάποιον που αυτοαποκαλείται «Διαιτολόγος» χωρίς να είναι(ζητάμε να δούμε άδεια ασκήσεως επαγγέλματος). Η εξατομικευμένη και ισορροπημένη αυτή δίαιτα εφαρμόζεται από τον εκάστοτε πτυχιούχο Διαιτολόγο-Διατροφολόγο(ζητάμε να δούμε άδεια ασκήσεως επαγγέλματος) χωρίς να επιφέρει στον ασθενή υστερία και στέρηση.
• «Χημικές» δίαιτες είναι οι λεγόμενες μονόπλευρες δίαιτες. Ποντάρουν στο ότι, αν δώσεις ορισμένα μόνο συστατικά, θα έχεις καλύτερα και γρηγορότερα αποτελέσματα. Όταν αυτές εφαρμόζονται για μεγάλο χρονικό διάστημα, χάνονται μύες και νερό και όχι λίπος που πρέπει να χάσει ο παχύσαρκος. Όμως ταυτόχρονα υπάρχουν επιπτώσεις στα λιπίδια του αίματος, στα νεφρά καθώς και σε άλλα όργανα.
• Η παχυσαρκία είναι πολυπαραγοντική νόσος, έχει πλευρές οργανικές, ψυχολογικές, αισθητικές και πρέπει να αντιμετωπίζεται ολιστικά και μακροπρόθεσμα. Η ρύθμιση της πρόσληψης της τροφής μέσω των νευροπεπτιδίων του εγκεφάλου είναι καθοριστικής σημασίας.
• Η κληρονομικότητα ευθύνεται κατά 30% περίπου για την παχυσαρκία. Άρα είναι ανώφελο για έναν άνθρωπο που προέρχεται από οικογένεια παχύσαρκων να προσπαθεί να εναρμονιστεί με τα «πρότυπα». Έναν άνθρωπο που έχει οικογένεια με άτομα που είναι 150 κιλά, δεν μπορούμε να έχουμε απαίτηση να τον κάνουμε 50, γιατί έτσι μας είπαν τα ΜΜΕ. Μπορούμε όμως να διαμορφώσουμε τις διατροφικές του συνήθειες και επιλογές με τέτοιο τρόπο ώστε να φτάσει σε ένα επιθυμητό φυσιολογικό βάρος και να το διατηρήσει .
• Στην ιατρική κοινότητα δεν ισχύουν τα «ιδανικά» βάρη, γιατί δεν υπάρχει ο «ιδανικός» άνθρωπος. Υπάρχει ο λεγόμενος δείκτης μάζας σώματος. Είναι το βάρος μας(σε kg) διά του ύψους(σε μέτρα) στο τετράγωνο και είναι επιθυμητό να είναι σε όλους από 18,5 έως 24,9 kg/m2. Παχύσαρκος είναι αυτός που έχει δείκτη μάζας σώματος πάνω από 30kg/m2.
• Υπάρχουν δύο μεγάλα είδη παχύσαρκων: αυτοί που έχουν κοιλιά (ανδρικού τύπου παχυσαρκία ή «μήλο») και αυτοί που έχουν περιφέρεια (γυναικείου τύπου παχυσαρκία ή «αχλάδι»). Αυτοί που είναι ανάγκη να χάσουν βάρος, είναι κυρίως όσοι έχουν λίπος στην κοιλιά, γιατί αυτό συνοδεύεται από σακχαρώδη διαβήτη, υπέρταση, διαταραχές των λιπιδίων, καρδιαγγειακά νοσήματα, άπνοια του ύπνου. Από την άλλη, το λίπος της περιφέρειας είναι μόνο αισθητικό πρόβλημα και δεν έχει συνήθως σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία.
• Οι αυξομειώσεις του βάρους, το λεγόμενο φαινόμενο «γιο-γιο», είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες για την υγεία. Το «γιο-γιο» έχει αποδειχτεί ότι συνοδεύεται από κάψιμο των μυών, επομένως πτώση του μεταβολισμού, επανάκτηση του βάρους και επιλεκτική εναπόθεση λίπους στην κοιλιά.