Συναισθηματική υπερφαγία, όταν τρέφουμε τα συναισθήματα και όχι το σώμα μας

Συναισθηματική υπερφαγία, όταν τρέφουμε τα συναισθήματα και όχι το σώμα μας

Συναισθηματική υπερφαγία, όταν τρέφουμε τα συναισθήματα και όχι το σώμα μας

 

 

Οι περισσότεροι κατά καιρούς τυχαίνει να φάμε περισσότερο από ότι συνήθως, χωρίς αυτό να αποτελεί πρόβλημα. Ωστόσο, υπάρχει μια λεπτή γραμμή που διαχωρίζει μια απλή περίπτωση μεγάλης κατανάλωσης φαγητού, από τη συναισθηματική υπερφαγία, μια διατροφική διαταραχή που «τρέφει» τα συναισθήματα μας.

Τα κυριότερα χαρακτηριστικά της, είναι η κατανάλωση πολύ μεγάλης ποσότητας φαγητού και η αίσθηση αδυναμίας να σταματήσουμε να τρώμε, η οποία παρατηρείται τουλάχιστον 2 φορές την εβδομάδα για περισσότερους από 6 μήνες. Η μεγάλη κατανάλωση φαγητού γίνεται προκειμένου να καλύψουμε συναισθηματικές μας ανάγκες όπως ο θυμός, η στεναχώρια ή το άγχος.

 

 

Χαρακτηριστικά συναισθηματικής υπερφαγίας:

• Ταχεία κατανάλωση ποσότητας φαγητού πολύ μεγαλύτερης από το συνηθισμένο, τόσο που νιώθουμε τελικά δυσφορία.

• Αίσθηση απώλειας του ελέγχου.

• Κατανάλωση φαγητού κρυφά, γιατί ντρεπόμαστε για τη συμπεριφορά μας.

• Αίσθημα αηδίας, κατάθλιψης, ενοχών και αποστροφής μετά το επεισόδιο.

Η κύρια διαφορά της συναισθηματικής υπερφαγίας από τη νευρογενή βουλιμία είναι ότι μετά το επεισόδιο, δεν καταφεύγουμε σε «εξισορροπητικές» μεθόδους, όπως το να προκαλέσουμε εμετό, να  χρησιμοποιήσουμε καθαρτικά ή να κάνουμε υπερβολική άσκηση.

Ποιοι εμφανίζουν συχνότερα τη διαταραχή:

• Οι νεαρές γυναίκες και ειδικά όσες προβληματίζονται πολύ με την εμφάνιση τους και έχουν ως πρότυπο ομορφιάς τα πολύ αδύνατα, σε σημείο ανορεξιάς, μοντέλα.

• Όσοι εμφανίζουν έντονο στρες και ψυχολογικά προβλήματα(χαμηλή αυτοεκτίμηση, κατάθλιψη).

• Όσοι έχουν αυξημένο σωματικό βάρος, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι όλα τα υπέρβαρα άτομα εμφανίζουν συναισθηματική υπερφαγία.

• Όσοι έχουν κάνει πολλές αποτυχημένες προσπάθειες απώλειας βάρους.

Συχνά, τα άτομα με συναισθηματική υπερφαγία παρουσιάζουν μεγάλες αυξομειώσεις βάρους, αφού οι κρίσεις υπερφαγίας εναλλάσσονται με στερητικές δίαιτες(πλήρης νηστεία, παράλειψη γευμάτων), οδηγώντας στο φαινόμενο ανακύκλωσης βάρους, γνωστό ως γιο-γιο.

Οι τροφές που συνήθως καταναλώνονται στα περιστατικά υπερφαγίας είναι εύγευστα, φτωχά σε θρεπτικά συστατικά(τροφές πλούσιες σε ζάχαρη και λίπος, αμυλούχες τροφές ή junk food) και χρησιμοποιούνται προκειμένου να μας «ανακουφίσουν» ή να μας «ανταμείψουν». Η επιλογή των τροφών γίνεται με βάση προηγούμενες εμπειρίες, οι οποίες έχουν τις ρίζες τους ακόμα και στην παιδική μας ηλικία.

Για παράδειγμα, η κατανάλωση σοκολάτας ή γλυκισμάτων, που έχουν χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν σαν ανταμοιβή για την καλή μας συμπεριφορά ή έχουν συνδυαστεί με ευχάριστα γεγονότα(γιορτές), καλλιεργεί(ενσυνείδητα ή υποσυνείδητα) την ιδέα ότι το φαγητό έχει τη δύναμη να μας προκαλεί ευχάριστα συναισθήματα. Επομένως, χρησιμοποιούμε τα τρόφιμα αυτά, προκειμένου να καλύψουμε δυσάρεστα συναισθήματα, αναζητώντας τη «χαρά» που έχουμε νιώσει κατά την κατανάλωση τους στο παρελθόν. Η πρακτική αυτή ονομάζεται «comfort eating» ή «φαγητό παρηγοριάς» και σχετίζεται με διάφορες διατροφικές διαταραχές, όπως η συναισθηματική υπερφαγία. Ωστόσο το «φαγητό παρηγοριάς» μόνο παρηγοριά δεν προκαλεί, αφού όταν ενδώσουμε, τελικά αισθανόμαστε ενοχές, αδυναμία χαρακτήρα, αποτυχία και χαμηλή αυτοπεποίθηση.

Η διάγνωση της συναισθηματικής υπερφαγίας, είναι πολύ δύσκολη, αφού οι πάσχοντες συνήθως «κρύβονται» από τον περίγυρο τους. Η αντιμετώπιση της γίνεται με τη βοήθεια ειδικού και βασίζεται σε τεχνικές όπως η γνωσιακή αναδόμηση, η ενίσχυση της αυτοεκτίμησης, ο έλεγχος ερεθισμάτων και η πρόληψη υποτροπής. Βασικός σκοπός της, είναι το άτομο που πάσχει, να συνειδητοποιήσει και να αντιμετωπίσει τα αίτια που το οδηγούν στις κρίσεις υπερφαγίας, ώστε να απελευθερωθεί από το φαύλο κύκλο που δημιουργεί η διαταραχή.

Drag View Close play
0%
Share via
Send this to a friend